30 Mart 2010 Salı

Tırtıl&Kelebek

Görünenle yetinirsen eğer sadece tırtılı bilirsin. Çirkindir ya tırtıl, gönlünü çelmez. Görünenin ötesine geçmek istersen eğer, aradan örtüyü kaldırıp da gönül gözüyle bakarsan, kelebeği bulursun karşında. Güzeldir ya kelebek, gönlün ona akar. Lakin gönül gözüyle görürsen eğer, kelebeğe değil, tırtıla sevdalanırsın.
Elif Şafak
Pinhan

25 Mart 2010 Perşembe

Affetmek

Budha, bir insanı bütünüyle anlamak, onu affetmektir, der.. Bazen hayat, aslen hiç anlamadığımız ve asla anlayamayacağımız bir insanı da affetmeye mecbur eder bizi.
Affetmek; teoride dünyanın en kolay şeyi... Zor olan, insanın gururunu alt edebilmesi sanırım. Bu yüzden de hayata geçirmesi en zor erdemlerden biri aslında... Çünkü gurur, insan ruhunun en zor aşılan engelidir.O gurur ki,affedemeyen insanın için kemirip durur,hayatı zindan eder,karartır,ağırlaştırır.Oysa affetmek gurursuzluk değil-atalarımızın da dediği gibi- büyüklüktür çoğu zaman.Bu yüzden aslında affetmek affedilen kişiye değil,kendinize yaptığınız bir iyilik oluyor özünde,belki de erdemler içinde yapana en çok faydası dokunan erdemlerden biri...Affetmek insanın kendini azad etmesidir çünkü...
Affedilmeyecek kadar büyük suçlarla karşılaştığını düşünen insan, asla kabahat işlemeyeceğini düşünecek kadar da kibirlidir aslında. Bu kibir affedebilmesine engel olur, aynı hatayı kendisinin asla yapmayacağına inanır çünkü. Affetmek insanı rahatlatır,hafifletir,ayağındaki prangalardan kurtarır,rahat bir nefes aldırır.Geçmişe değil geleceğe bakmasını sağlar.
İlla unutmak değildir affetmek; bazen affetseniz bile unutamazsınız,ama o acıyı,öfkeyi ve kızgınlığı da artık içinizde taşımazsınız.Geçmişte bırakır,hayatınıza devam edersiniz,yapılan hatanın her an tazelenmesine,gündeme gelmesine izin vermez,gerek de duymazsınız.Hemen olmak zorunda değildir,çoğu zaman olmaz, olamaz. Ama zaman her şeyin ilacıdır, zaman geçer,acılar hafifler ve günün birinde öfkeniz diner,ruhunuz yatışır ve affetmiş olarak uyanırsınız bir sabah...İçinizde bir hafifleme,büyük bir huzurla,hayata yeniden başlamış gibi…
''Şimdiyi hiç yaşamayan
Hiç yaşamaz,
Sen ne yapıyorsun?''
Piet Hein